Het is nu 21.00 uur op de dag voor vertrek. Het wordt een kort nachtje, want om 02.30 uur gaat alweer de wekker. Om 05.00 uur word ik verwacht op Schiphol, waar ik eindelijk mijn reispapieren zal krijgen. Om 07.15 uur stijgt het vliegtuig op en om 15.05 uur lokale tijd arriveer ik in Banjul, de hoofdstad van Gambia.
Voordat ik in maart begin met mijn nieuwe baan, op een promotieplek aan de Universiteit Utrecht, wilde ik er graag nog even goed ‘uit’. Financieel was het mogelijk en ik had vakantiedagen opgespaard, dus niets wat mij ervan weerhield om er weer lekker tussenuit te knijpen. Net terug uit Australië en daarna ook nog naar Madeira geweest? Ja, dat is waar, maar zoals ik het zie: kansen moet je pakken. Als je graag wilt reizen dan moet je daar niet mee wachten ‘tot een beter moment’, want dan hou je vooral jezelf voor de gek. Immers, op dat ‘betere moment’ kan je altijd nóg een keer weg als je dat nodig vindt!
Zo plande ik een reis naar India voor in februari. De reisorganisatie kon me niet garanderen dat de reis door zou gaan en ik sprak af dat ik nog maar even niet zou betalen tot er wel zekerheid zou zijn. Dat bleek een goede keus. Begin januari kreeg ik een mailtje met de teleurstellende mededeling dat de reis niet kon doorgaan wegens gebrek aan belangstelling. Met andere woorden: de reisorganisatie zou niet genoeg winst maken. Niet heel lang getreurd; ik moest immers snel op zoek naar een alternatief. De jonge maar nu al goed bekende reisorganisatie BirdingBreaks (http://www.birdingbreaks.nl/) had een vogelfotoreis naar Gambia op het programma staan. Stiekem had ik deze optie natuurlijk allang in mijn achterhoofd en gelukkig was er nog een plekje vrij en kon op relatief korte termijn geregeld worden dat ik mee zou gaan.
Gisterenavond werd ik gebeld door Arie Ouwerkerk. Arie ken ik al een poosje en is één van de beste en bekendste vogel/natuurfotografen in Nederland. Hij begeleidt de groepsreis naar Gambia en deed een belrondje om te controleren of iedereen klaar was voor de reis. Kort kwam het neer op drie vragen: heb je malariapillen? Ja. Heb je O.R.S.? Ja. Heb je 20 euro contant voor de ‘vertrekbelasting’ die ze heffen in Gambia? Ja. Oké, dan zien we elkaar op het vliegveld.
Gambia ligt in Afrika. Het wordt aan de noord-, oost- en zuidkant ingesloten door Senegal en ligt aan de kust, in het westen dus. Het land is ongeveer 300 kilometer lang en tussen de 20 en 50 kilometer breed. Kan je je daar iets bij voorstellen? Een langgerekte reep dus, die met de rivier de Gambia mee kronkelt. De ligging ten zuiden van de Sahara verraadt dat het een relatief arm land is, maar sinds het land stabiel is, is het ecotoerisme behoorlijk op gang gekomen. Vooral bij vogelaars is het in trek, wat de regering heeft doen besluiten een totaal verbod op vogeljacht in te stellen. Daarmee werd het nog aantrekkelijker voor vogelaars, want nu vliegen de vogels niet eens meer voor je weg. Althans, dat heb ik me laten vertellen.
Het wordt mijn eerste kennismaking met Afrika, dus ook met de Afrikaanse avifauna. Het mag dan voornamelijk een fotoreis zijn (ja, natuurlijk gaat de camera mee), maar ik moet bekennen dat ik ook mijn best zal doen voor mijn ‘lijstje’. Sinds ik na Australië en Madeira de 1000 soorten op mijn ‘levenslijst’ gepasseerd ben, ga ik nu voor de 1200. Al was het maar omdat ik daarmee vriend en eeuwige rivaal Rick inhaal, zij het waarschijnlijk voor zeer korte duur. Verder wordt alles voor me geregeld, dus qua voorbereiding kost deze reis eens een keer niet zoveel moeite.
In Gambia zal ik geen beschikking hebben over een computer, laat staan internet. Daarom zal ik geen reisverhalen plaatsen vanuit Gambia, maar dat wil niet zeggen dat ik ze niet schrijf. Zodra ik terug ben, vanaf 17 februari, zal ik uitvoerig mijn belevenissen beschrijven. Hopelijk geïllustreerd met mooie foto’s. Dit mag voor de lezers dus beschouwd worden als een lekker-makertje. Nog twee weken geduld en dan heb ik weer veel nieuws te vertellen!
No comments:
Post a Comment